3. „I'm tired of being what you want me to be.”

Caroline nie mogła zasnąć, przepłakała prawie całą noc. Stwarzała pozory wytrzymałej, odpornej osoby, lecz wewnątrz była cała w rozsypce. Nie umiała sobie poradzić ze wszystkimi niespodziankami od losu, które zaskakiwały ją na każdym kroku. Mimo obecności wielu osób w jej życiu czuła się samotna, niezrozumiana przez innych. Potrzebowała kogoś bliskiego, kogoś komu mogłaby się zwierzyć i osoba ta doskonale zrozumiałby jej sytuację, powiedziała co zrobić, by sobie poradzić.
Mimo że po przemianie jej charakter uległ zmianie, to kontakt z matką nadal był dość oziębły. Nie umiały znaleźć nici porozumienia. Ojciec, który był jej bardzo bliski, znienawidził ją po przemianie, a następnie zmarł. Dziewczyna często czuła się jakby nie miała rodziców, w najgorszych chwilach brakowało jej wsparcia, dobrej rady od osoby starszej i doświadczonej.

Z Bonnie i Eleną także nie była w takich dobrych stosunkach jak kiedyś. Dziewczyny starały się, ale nie do końca umiały zrozumieć jej nową naturę, naturę wampira. Caroline przestała w pewnym momencie opowiadać im o swoich problemach, bo i tak nie były w stanie tego zrozumieć i w jakikolwiek sposób pomóc. Dziewczyna stwierdziła, że nie miało by to sensu, by obarczać je swoimi sprawami, tym bardziej, że ostatnio każda z nich borykała się z dość dużą ich ilością.
Jednak największy ból sprawiało jej to co działo się z Tylerem. Zmienił się i to bardzo. Stał się zawistny, nerwowy i bardzo kłótliwy, a wszystko od czasu gdy uwolnił hybrydy.
Kiedy te negatywne cechy były skierowane na osobę Klausa, dziewczyna umiała to jeszcze zrozumieć, nawet zgadzała się z nim i popierała jego postępowanie. Jednak od pewnego czasu, nie umiała się z tym pogodzić. Wobec hybryd, które traktowały go jak wybawcę, bohatera zaczął być bezwzględny, traktował ich jak służących, a oni nie zrobili przecież nic złego. Byli mu tylko wdzięczni za uwolnienie i pragnęli jego pomocy.

Gdy zaczęła mu wypominać jego zachowanie względem pobratymców, chłopak również w stosunku do niej zaczął się inaczej zachowywać. Momentami stawał się oziębły i nieczuły, a po ostatniej kłótni nawet agresywny. Nadal czuła jego zaciśnięte dłonie na jej ramionach, wściekły wzrok i ból jaki odczuwała. Mimo że go kochała, to zaczynał ją przerażać, musiała coś zrobić, zareagować. Nie mogła tylko czekać i pozwalać mu na kontynuację tej tyrani, musiała się sprzeciwić.

Leżąc na łóżku nieustannie spoglądała na ekran telefonu i wyświetlający się na nim komunikat „Tyler dzwoni”. Nie chciała na razie z nim rozmawiać, bała się, musiała sobie wszystko na spokojnie ułożyć i zaplanować co zrobi.

***

-Pomogę Ci, lecz nawet nie próbuj myśleć o wykorzystaniu mnie – powiedziała stanowczo wiedźma, obserwując reakcję pierwotnej. - Mam po swojej stronie duchy wszystkich czarownic i wiedz, że nie uda Ci się to. Konsekwencje oszustwa będą dla was wszystkich tragiczne. Jest wiele osób, które chcą się go pozbyć, ale ciebie i innych również, dlatego nie radzę ryzykować.

-Rozumiem - powiedziała z pełną powagą kobieta -  chcę tylko odpłacić mu się za wszystko co zrobił mi i moim braciom. Za długo nie poniósł kary za swoje czyny, nadszedł czas, by poczuł to co my przeżywamy za każdym razem gdy nas dopada. Jednak sama nie jestem w stanie tego dokonać, dlatego proszę Cię byś powiedziała mi gdzie są ukryte ciała moich braci, potrzebuję ich.

Czarownica jeszcze spojrzała na nią uważnie i zaczęła wymawiać zaklęcie nad misą znajdującą się na stole przed nimi. Wszystkie świece w pomieszczeniu zapłonęły, a ciesz będąca  w naczyniu zaczęła układać się w napis. To co Rebekah ujrzała powiedziało jej wszystko co chciała wiedzieć.

***

-Gdzie znów się szykujesz Nik? - zapytała Rebekah, patrząc na brata stojącego przed lustrem i poprawiającego koszulę.

-Dzisiaj urodziny naszej drogiej Eleny, trzeba to uczcić. - odpowiedział z ironią i udawanym szczęściem – Dziwi mnie fakt, że ty nie wybierasz się na przyjęcie, nigdy nie opuszczasz okazji do zabawy – spojrzał na nią podejrzliwie.

-Nie mam ochoty patrzeć na Salvatorów i resztę tych przygłupich dzieciaków. Znudziło mi się to. - powiedziała przeglądając regał z książkami - Ty zapewne idziesz popatrzeć na Caroline, czyż nie? - mówiąc to odwróciła się w jego stronę z wrednym uśmiechem na ustach.

-Chyba już mówiłem, że to nie twoja sprawa po co i gdzie idę. - mówiąc to podniósł ton swojego głosu i spojrzał ostro na siostrę. - Ale by wyprowadzić Cię z błędu powiem, iż planuję dziś uatrakcyjnić trochę imprezę naszych przyjaciół. - powiedział zadowolony sam z siebie - Zapewne nie zapomną jej przez długi czas, a przede wszystkim Tyler. Jesteś pewna, że nie chcesz iść? - Spojrzał po raz ostatni w lustro i odwrócił się w stronę dziewczyny.

-Nie dzięki. Wolę posiedzieć tutaj i coś poczytać, niż patrzeć na te ich wszystkie twarze i słuchać jakie to wielkie mają problemy i jakie ciężkie jest ich życie. - rozsiadła się wygodnie w fotelu i zaczęła czytać. - Miłej zabawy i pozdrów Caroline! – powiedziała z ironią, gdy Klaus zamykał już za sobą drzwi.

Gdy pierwotny był w wystarczającej odległości od domu, by nie mógł jej usłyszeć, szybko ubrała się i wyszła. Wsiadła do samochodu i udała się do jaskiń niedaleko Mystic Falls. Będąc na miejscu szybko udała się w miejsce, które podała jej wiedźma i znalazła tam dwie drewniane trumny. Podeszła do nich powoli i delikatnie otworzyła. W jednej leżał zasztyletowany Kol, a w drugiej Elijah. Dziewczyna uśmiechnęła się do nich i wyjęła delikatnie ostrza z ciał braci. Następnie usiadła pod ścianą, czekając na ich przebudzenie.

- Pobudka chłopcy, czas dać komuś nauczkę. - Powiedziała szeptem i uśmiechnęła się przebiegle w stronę spoczywających bracia.

Dzisiaj niestety dość krótko i zdaję sobie sprawę, że niektórzy mogą być zawiedzeni, ale gwarantuję, że następny będzie dłuższy i wydaje mi się, że ciekawszy ;) Jego znaczna część jest już napisana i mam nadzieję, że za kilka dni się pojawi.

A teraz chciałabym wam wszystkim życzyć świetnej zabawy dzisiejszego wieczora i wyjątkowych wspomnień. Mam nadzieję, że każdy spędzi tegorocznego sylwestra w sposób jaki sobie zaplanował i będzie to udana noc. No i oczywiście Szczęśliwego Nowego Roku  ;*