Prolog

Hej wszystkim ;)
Daje wam na pożarcie prolog, mam nadzieję, że przypadnie wam do gustu ;)

Nie miał nikogo, wszystko mu odebrano. 

Uznał, że na świecie nie ma prawdziwej miłości, bezinteresowności, dobra, czy pomocy, a liczyć można tylko na siebie. Szczęśliwym można być tylko wtedy, gdy posiada się władzę, gdy inni cię słuchają, boją się ciebie. Udało mu się to. Stał się najpotężniejszym stworzeniem na świecie. Uważał, że jest nieśmiertelny, nic nie może go pokonać. Stworzył swoją własną „rodzinę” - hybrydy. Myślał, że dzięki ich przymusowemu oddaniu, poświęceniu zagłuszy ból, skrywany od dawna w najgłębszych częściach swojego umysłu. Niestety cierpienie, spowodowany samotnością, odrzuceniem nadal było obecne w jego życiu. Jego męki nie kończyły się. Ukrywał to najgłębiej jak mógł, nie chciał okazać słabości, nie mógł. Inni czekali na jego najmniejsze potknięcie, okazanie słabości, a to zdecydowanie było jego największą słabością. Nagle, po latach cierpień pojawiła się ona. Dzięki niej doświadczył rzeczy, w które nigdy nie wierzył. Pokazała mu czym jest dobro, troska, miłość. Choć przez chwilę, był szczęśliwy, nie czuł wiecznie nękającego go bólu. Niestety nie mogło to trwać wiecznie. 

Znów nie miał nikogo, znów wszystko mu odebrano.